تئاتر آزاد روی دست فیلم سینمایی زد
تاریخ انتشار: ۱۸ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۶۴۶۱۲
بهرام سرورینژاد، بازیگر تئاتر و کارگردان در برنامه «هفت اقلیم» رادیو فرهنگ درباره تئاتر آزاد گفت: ما اگر بخواهیم ژانرهای نمایشی را برشماریم، میتوانیم به تراژدی، کمدی، کمدی - تراژدی و ملودرام اشاره کنیم. هر کدام از این ژانرها زیر شاخههایی دارند که زیر مجموعه کمدی قرار میگیرند. مثل کمدی سیاه، کمدی بزن و بکوب و .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سرورینژاد ادامه داد: هرکسی که بخواهد در زمینه کمدی سیاه، کمدی بزن و بکوب و ... کار کند، باید عناصر سازنده آن را بشناسد. در صورتی که عناصر سازنده آن را بشناسد و مواد اصلی ژانر را در دسترس داشته باشد، میتواند کار خوبی را ارائه دهد که مورد پسند تماشاگر و مخاطب باشد.
این بازیگر تئاتر در پاسخ به این موضوع که تئاتر آزاد توانسته سینماداران را از ورشکستگی نجات دهد و درباره ماهیت این تئاتر افزود: موضوعی که در این گونه نمایشی اهمیت دارد این است که همه این کارها انتقادی هستند. این انتقاد یا درباره مسائل اجتماعی است، یا درباره سیاسی و اخلاقی است. به عنوان مثال، همین که انسان خسیسی باعث بروز مشکلاتی در زندگی شده، جزو مسائل اخلاقی محسوب میشود. آدمی که این نقص را برطرف میکند یا به آن شخص تلنگر میزند تا فرد خسیس را متحول کند، همیشه در تئاتر وجود دارد. در انتها هم یک نفر متحول میشود تا پیامی برای مخاطب داشته باشد.
وی با اشاره به نمایشهای سیاه بازی که ماهیت انتقادی دارد، توضیح داد: کسانی که درسخوانده تئاتر هستند و کار تئاتر آزاد انجام میدهند، خیلی موفق هستند. به همین دلیل، وقتی سینماداری میبیند که یک سانس نمایش فیلمی ۵۰ مخاطب دارد، ولی اجرای یک تئاتر آزاد شبی حدود ۲۰۰ تماشاگر دارد، تئاتر آزاد را ترجیح میدهد.
سرورینژاد در پاسخ به این سوال که از آنجایی که بداههگویی در تئاتر آزاد اهمیت دارد و متن نمایش در سایه قرار نمیگیرد، گفت: بداهه حد دارد. اگر قرار باشد یهو چیزی گفته شود که خارج از شخصیت و موقعیت باشد، تبدیل به چیز لوس میشود که مخاطب چیزی نمیفهمد. اگر باتوجه به شخصیت و هوشیاری بازیگر اصطلاح درخوری را بیان کند و موقعیت معنادار شود، سالن منفجر میشود. بنابراین، خنده را ایجاد میکند و خارج از بافت دراماتیک نیست. اما بعضیها در بعضی از نمایشها فکر میکنند که بیان جوک روی صحنه خیلی کار قشنگی است. درحالی که این نمایش نیست و تبدیل به شو میشود.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاترمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: تئاتر آزاد سینماگران فیلم سینمایی هنر نمایشی تئاتر آزاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۶۴۶۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خاطراتی از «بلبل» شدن فردوس کاویانی و چند ماجرای دیگر
همزمان با روز ملی هنرهای نمایشی با حضور هادی مرزبان و کاظم نظری؛ مدیر کل هنرهای نمایشی در تماشاخانه سنگلج، در خلال یادآوری خاطرات و یادِ هنرمندان فقید، از هنرمندانی که چراغ تئاتر را روشن نگه داشتهاند، قدردانی شد.
به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی، روز گذشته، ۷ فروردینماه، همزمان با بزرگداشت روز ملی هنرهای نمایشی، هادی مرزبان، هنرمند پیشکسوت بازیگری و کارگردانی، با حضور در تماشاخانه سنگلج و پیش از اجرای نمایش «مجلس بلبشو جور کردن» به کارگردانی فرشید قلیپور، به ذکر خاطراتی از تمرین و اجرای تئاتر پرداخت و کاظم نظری، مدیر کل هنرهای نمایشی نیز از هنرمندان نجیب تئاتر تشکر کرد.
هادی مرزبان در ابتدای این مراسم، ضمن خوشامدگویی به علاقهمندان تئاتر که در تماشاخانه حضور یافته بودند و تبریک روز ملی هنرهای نمایشی، گفت: وقتی یادی از تئاتر میشود، ناخودآگاه به یاد رفتگان آن میافتیم. من حتی معتقدم خودِ تئاتر هم مثل هنرمندانِ رفته است که وقتی تمام میشود، فقط خاطرهای از آن باقی میماند و این خاصیت تئاتر است که هنری زنده است.
مرزبان درباره اولین اجرای خود از متن اکبر رادی اضافه کرد: امروز چون روز جشن است، چند خاطره که ذکر آن باعث میشود خنده به لب تماشاگر بیاید را باید تعریف کنم. نخستین اجرای من از متن اکبر رادی به نمایش «پلکان» در سال ۶۳ برمیگردد که زندهیاد فردوس کاویانی در آنجا نقش شخصیت «بلبل»را بازی میکرد که پلههای ترقی را طی میکرد و در صحنه چهارم این نمایش که در تئاترشهر به صحنه رفت، فردوس کاویانی باید لباس مشکی یک مهندس را به تن میکرد اما وقتی روی صحنه آمد، متوجه شدم دکمههای لباس باز است. با هزار ترفند، به بازیگر نقش مقابل، ماموریت دادم بدون اینکه تماشاگر متوجه شود، به فردوس کاویانی این نکته را بفهماند. فردوس کاویانی بعد از اینکه متوجه قضیه شد، رو به تماشاگر شروع به بستن دکمهها کرد که این کار باعث خنده تماشاگر شد. در واقع فردوس کاویانی چنان به دیوار چهارم معتقد بود که خود را روی صحنه بسیار رها و فرو رفته در نقش میدید.
این کارگردان تئاتر که رکورد اجرای بیشترین نمایشنامه از اکبر رادی را در کارنامه دارد، در ادامه به ذکر بخشی از خاطرات خود در مقام بازیگر اشاره کرد و گفت: من در دو موقعیت بازیگری روی صحنه، دیالوگ نمایش را فراموش کردم که برای هر بازیگری ممکن است اتفاق بیفتد. یکی در نمایش «رستم و سهراب» به کارگردانی زندهیاد مصطفی اسکویی بود (سال ۱۳۴۷) که نقش شاه سمنگان را بازی میکردم و نمایشنامه، شعر بود. در یک صحنه رو در روی رستم قرار میگرفتم باید این دیالوگ را میگفتم که «تهمتن امین است» اما اسم «تهمتن»را فراموش کردم. به جای این کلمه آهنگ زدم و بقیه دیالوگ را گفتم اما در آنترکت نمایش، رستم دنبال من میدوید که مرا کتک بزند!
وی ادامه داد: موقعیت دوم در نمایش «ملاقات بانوی سالخورده»حمید سمندریان (سال ۱۳۵۱) بود که نقش مقابل اکبر زنجانپور را داشتم. در این نقش نیز یک دیالوگ یادم رفت و شروع به گفتن دیالوگهای بیربط کردم تا دیالوگ اصلی یادم بیاید، ناگهان از پشت صحنه صدای عصبانیت مرحوم سمندریان را شنیدم که میگفت این دیالوگها چیه داری میگی؟ من با شنیدن صدای زندهیاد سمندریان، چنان ترسیدم که دیالوگ اصلی یادم آمد و شنیدم که با خوشحالی میگفت «بله! تشر رفتن کار خودش را کرد» ...
مرزبان سپس این موارد را جزو بخش شیرین یک اجرا تئاتر برشمرد و ادامه داد: تئاتر، پر از این خاطرات است که از رفتن همکاران و بازیگران آن ناراحت میشویم و سختیهای تمرین و اجرا که پس از گذشت چند سال، به شیرینترین بخش زندگی ما تبدیل میشوند. خصلت تئاتر، گریه و خنده است مثل خودِ زندگی!
در ادامه، گروه تئاتر «یاران» به سرپرستی غلامرضا عربی که متشکل از بازیگران نابیناست و آخرین بار نمایش «همه چیز میگذرد، تو نمیگذری» نوشته محمد چرمشیر را در تالار قشقایی مجموعه تئاترشهر به صحنه برده بودند نیز به صورت جمعی به بازخوانی چند ترانه قدیمی ایرانی پرداختند.
سپس کاظم نظری، مدیر کل هنرهای نمایشی ضمن تشکر از هنرمندان تئاتر، افزود: از هنرمندان نجیب تئاتر تشکر میکنم که با وجود همه سختیها چراغ تئاتر را روشن نگه داشتهاند، دستبوس همه این عزیزان هستم و همچنین از شما تماشاگران عزیز که اصلیترین سرمایه تئاتر ما هستید هم تشکر میکنم که در سالنهای تئاتر حضور پیدا میکنید، خصوصاَ در این سالن که از قدیمیترین سالنهای اجرای تئاتر کشور است.
در ادامه، پریسا مقتدی، بازیگر تئاتر و مدیر تماشاخانه سنگلج به خواندن یک خط از پیام روز جهانی تئاتر که توسط «یون فوسه»، نمایشنامهنویس شهیر جهان، بسنده کرد و گفت: تنها خط آخر پیام روز جهانی تئاتر را میخوانم که جانِ مطلب را ادا کرده است؛ جنگ و هنر متضاد یکدیگرند، همانگونه که جنگ و صلح، متضاد یکدیگرند. به همین سادگی، هنرِ تئاتر، صلح است.
عکس از سجاد رازیان
انتهای پیام